Welkom


Welkom op het blog van Neintje.

Ik blog over onze leesclub Doris.

Wij zijn een groep vrouwen, die ongeveer vijf keer per jaar bij elkaar komt, om samen een gelezen boek te bespreken. De eerste keer bespraken wij Alfred & Emily van Doris Lessing op 26 september 2008. De naam Doris was een werktitel. Zolang er niemand met een voorstel komt voor een andere titel noem ik onze leesclub nog steeds zo.

De samenstelling van de groep is in de loop van de tijd wat veranderd. Soms haakt er iemand af, soms komt er iemand bij. Momenteel zijn we met zijn vijven, Marjoleine, Marianne, Calista, Saskia en Nini.


Sinds 2014 zijn wij helaas opgehouden te bestaan als leesclub.




                                            LIEFDE

                                                                                                                   9 FEBRUARI 2013


“want o, hangt de lucht dan niet vol piepkleine regenpartikeltjes die zich niet alleen als een film aan huid en wol, metaal en hout hechten, maar ook het licht rondom reflecteren zodat in het grijs alles glittert en glimt?”


Een geweldig boek, vinden we allemaal.
Nini, Saskia en Marianne hebben Vader, deel  1 van de 6 delige serie “Mijn Strijd”, al gelezen, Marjoleine gaat het ook lezen. Soms even lastig, als we er over praten. We willen niet te veel erover praten, omdat Marjoleine het nog gaat lezen’

Karl Ove beschrijft het dagelijkse leven van hemzelf, zijn gezin, vrienden en familie. Minutieus worden dagelijkse gebeurtenissen, gesprekken opgeschreven. En het is nog leuk om te lezen ook.
Sommigen herkenden veel dingen van zichzelf bij bepaalde gevoelens en gebeurtenissen. Ja, dat heb ik ook, of dat zou ik ook zo gedaan hebben. We verbazen ons erover, dat iemand zo openlijk en minutieus zijn leven kan opschrijven, vertellen eigenlijk.

Liefde begint met een uitstapje van Karl Ove, Linda en hun drie kinderen naar een pretpark. Ze wonen  in Malmö. Uitgebreid wordt een verjaardagsfeestje van een crèche kindje beschreven. Terloops gaat hij over naar zijn Stockholm tijd en daar gaan de volgende paar honderd bladzijden over. Het is de tijd waarin, waarin hij Linda leert kennen. Karl leeft gescheiden van  zijn eerste vrouw, Tonje. Hij vindt zichzelf een mislukkeling; hij worstelt  met het schrijven. Is al twee jaar met een “roman” bezig, wat maar niet lukt.

Hij wisselt de dagelijkse gebeurtenissen prachtig af met zijn filosofische bespiegelingen. Ineens zit je in een verhandeling over een schrijver en na een paar bladzijden gaat hij weer verder met waar hij gebleven was te vertellen. Hij zit elke dag een uur aan de telefoon met zijn vriend Geir; dan wordt er gefilosofeerd over boeken, schrijvers, maar ook over de dagelijkse gebeurtenissen en wat dat met je doet. Geir kent hij van  vroeger uit Noorwegen  en woont nu in Stockholm.

Hij verhaalt uitgebreid over een oudejaarsavond met vier  vrienden. Ze komen allemaal met zeer persoonlijke verhalen.  En ondertussen, grijpt hij ook weer verder terug in de tijd en vertelt over zijn begintijd in  Stockholm en hoe hij Linda heeft leren kennen op  een cursus voor Scandinavische debutanten.  Als hij in Stockholm gaat wonen komt hij haar weer tegen. Karl Ove schrijft over zijn onzekerheden, zijn gevoelens voor Linda, wat zij van hem zal denken;  hij wordt een keer afgewezen door haar. Karl is hevig verliefd op Linda. Hij blijft het proberen, en als hij haar zijn liefde verklaart en ze voor het eerst echt gezoend hebben, valt hij zelfs flauw. Voor ’t eerst in zijn leven voelt hij zich gelukkig.Voor ’t eerst in zijn leven voelt hij zich gelukkig. Hij zegt er over: Toen Linda in mijn leven kwam “ging” de zon op, Hij wordt ook steeds vrolijker.


In Zweden ergert Karl Ove zich aan de correctheid van de Zweden. Iedereen gedraagt zich netjes hier,  een academicus ziet er netjes uit, iedereen zegt en doet wat er van hem verwacht wordt. Alles wat afwijkt wordt als fout of gebreken gezien.  De Noren zijn veel directer, kennen geen uiterlijk vertoon in de academische wereld en zeggen we wat ze niet horen te zeggen. Daar is alles wat volkser.  Je mag in Zeden ook niet uit je rol stappen. Als voorbeeld het verhaal van de buschauffeur in Noorwegen, die rustig via de luidspreker vertelt waarom hij dat werk doet, en dat we aardig voor elkaar moeten zijn in de kersttijd. In Zweden zou dat onmogelijk zijn. Hij vindt Zweden maar een “kil” land
[Marianne is geïnteresseerd in het verschil tussen Noren en Zweden en zij gaat het nader onderzoeken.]

Maar na de eerste verliefdheid, kent hun relatie ook ups- en downs. Linda is manisch-depressief. Er zijn ruzies ,  irritaties, de uitbarstingen van Linda,  blijft het goed gaan met haar als ze een kind heeft? Het elkaar vrij laten.Linda is bang Karl te verliezen, maar Karl heeft ruimte nodig om te kunnen schrijven. Dan moet hij alleen zijn.

Karl zorgt de eerste tijd dagelijks voor Vanja, terwijl Linda naar school gaat. Het liefst  wil hij schrijven en met literatuur bezig zijn. Hij “werkt” altijd ergens anders, in een ruimte die hij gehuurd heeft van een vriend.


Ineens zijn we dan weer op de oudejaarsavond met de vrienden, wanneer Linda hoogzwanger is.

De bevalling  van  hun eerste kind, Vanja, wordt zo mooi beschreven; het ontroerde ons bijzonder.  Alles wordt minutieus beschreven, wat er gezegd wordt, alsof je er zelf bij bent, of mee maakt. En het verveelt nergens. Daarna volgen de perikelen met het opvoeden van de baby;  Karl Ove zorgt de eerste tijd overdag voor Vanja, omdat  Linda studeert. Karl  Ove heeft het moeilijk; hij mist het schrijven. Ze besluiten  Vanja  één dag naar de crèche te doen; hoewel Linda haar eigenlijk nog te klein vindt.

Tegen het einde van het boek, gaan we weer over op de tijd dat ze in Malmö wonen.

We zijn twee jaar verder, het tweede kind, Heidi , is geboren en toen ze negen maande was hebben ze besloten om uit Stockholm te vertrekken. Het is Malmö geworden, Karl Ove vertelt over de begintijd in Malmö. Er komt nog een kind bij, John. Ze hebben het hier natuurlijk vreselijk druk mee.Het rondsjouwen met de kinderen;  met volle boodschappentassen aan de buggy. Hij schaamt zich er niet meer voor; is erg trots op zijn kinderen. Maar  hij worstelt nog steeds met het idee, dat hij liever wil schrijven, dan alleen voor de kinderen te zorgen. En ineens zijn we dan weer op de terugweg van het mislukte uitstapje naar het pretpark.

Het boek eindigt met het verhaal dat hij twee lezingen gaat geven in Noorwegen. Als hij daar is worstelt Linda met het zorgen voor de kinderen. Karl Ove wordt geraakt door  een opmerking van Vanja tegen Linda: “Jij en papa zijn altijd zo boos.” En hij vindt dat er een oplossing moet komen.  Hij is vaak geïrriteerd en boos en schreeuwt zelfs tegen de kinderen. Hij voelt zich daar schuldig over. Het enige wat hij wil is een lieve vader zijn. Als hij weer thuis is gaat hij achter zijn computer zitten en begint te schrijven, het verhaal van zijn leven.

Wat vinden we van Karl Ove?  Introvert, onzeker, zoekt bevestiging. Een goed observator.
Wel vreemd , dat we hij niets vertelt over zijn vorige huwelijk, waarom het mis is gegaan. Maar dat al nog wel in een ander deel beschreven worden.
Marianne vindt het altijd leuk om leuke qoutes uit het boek voor te lezen. Hier is er een:
“Ik sneed een paar boterhammen, legde ze samen me de kadetjes in een mandje, liet water in de waterkoker lopen en ging zitten om samen met hen te ontbijten, De boter was een beetje hard zodat mijn boterham werd opengescheurd toen ik het erop probeerde te smeren “.

Liefde in een woord: Zacht-Worsteling-Herkenning- Echt.
Cijfers: 10-9-10-9


Deel 3 verschijnt op 1 maart,


Het nieuwe boek:     Julian Barnes    Alsof het voorbij is

Vrijdag  12 april bij Saskia

Alsof het voorbij is

1 opmerking:

  1. Heb nu het boek eindelijk uit, en achteraf jammer dat ik het nog niet uit had....las nog zoveel meer van de persoon Karl Ove. Hij is een meester in het vertellen van de gewone dagelijkse perikelen, en waarom is dat mooi? Omdat ik dat ook dagelijks zo meemaak, qua gevoel....maar de manier waarop hij het vertelt...is een verhaal op zich, het gevoel dat het mag, dat je zo je leven mag leven.....Ik kan dat niet opschrijven, maar hij wel, en daarom is het zo mooi.

    BeantwoordenVerwijderen