We hadden het over de reden waarom hij bank was voor luide stemmen en agressie.
Volgens Marianne kwam dat omdat zijn vader en moeder, altijd in de schuur gingen zitten, en dat hij geen ruzies had meegemaakt.
Ik was het boek aan het doorbladeren voor mijn verslag en kwam het stukje tegen, waarin het staat:
De misschien opvallendste erfenis uit mijn jeugd was dat ik bang werd van luide stemmen en agressie. Rezies en scenes waren het ergste wat ik kende. En als volwassene was het me lang gelukt ze uit de weg te gaan. In geen van de relaties die ik had gehad waren luide uitbarstingen voorgekomen, al die dingen liepen volgens mijn methode en dat was met ironie, sarcasme, onvriendelijkheid, bokken en zwijgen. Pas toen Linda in mijn leven verscheen, kwam daar verandering in.
( E-book blz. 331)
Er blijft toch steeds weer iets te ontdekken en uit te pluizen.
Maar het zal vast in deel 3 weer uitgebreid aan de orde komen.
Hieronder nog een stukje uit een recensie, die wat afwijkend is van alle lovende recensies:
"Toch vermoed ik dat ik niet de enige ben die een passage als de volgende onverdraaglijk vindt: "Ik bracht het halfgerolde sjekkie naar mijn lippen en likte aan de lijmrand, drukte die met mijn duimen vast zodat hij aan het papier bleef kleven, kneep de losse draadjes er aan beide kanten af en liet ze in de glanzend witte binnenkant van het pakje vallen, trok het pakje wat verder open zodat ze naar de lichtbruine, dicht ineengevlochten shag op de bodem gleden, deed het pakje dicht, stopte het in de zak van mijn jas, die over de stoel hing, stopte het sjekkie in mijn mond en stak het aan met de vlam die geelflakkerend uit de aansteker oplaaide."'
Misschien bestaan er lezers die hiervan houden. Ik ben geen van hen.
Lees verder op:
http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2012/11/25/ambitieuze-literatuur-vader-en-liefde-van-karl-ove-knausg-rd
Volgens Marianne kwam dat omdat zijn vader en moeder, altijd in de schuur gingen zitten, en dat hij geen ruzies had meegemaakt.
Ik was het boek aan het doorbladeren voor mijn verslag en kwam het stukje tegen, waarin het staat:
De misschien opvallendste erfenis uit mijn jeugd was dat ik bang werd van luide stemmen en agressie. Rezies en scenes waren het ergste wat ik kende. En als volwassene was het me lang gelukt ze uit de weg te gaan. In geen van de relaties die ik had gehad waren luide uitbarstingen voorgekomen, al die dingen liepen volgens mijn methode en dat was met ironie, sarcasme, onvriendelijkheid, bokken en zwijgen. Pas toen Linda in mijn leven verscheen, kwam daar verandering in.
( E-book blz. 331)
Er blijft toch steeds weer iets te ontdekken en uit te pluizen.
Maar het zal vast in deel 3 weer uitgebreid aan de orde komen.
Hieronder nog een stukje uit een recensie, die wat afwijkend is van alle lovende recensies:
"Toch vermoed ik dat ik niet de enige ben die een passage als de volgende onverdraaglijk vindt: "Ik bracht het halfgerolde sjekkie naar mijn lippen en likte aan de lijmrand, drukte die met mijn duimen vast zodat hij aan het papier bleef kleven, kneep de losse draadjes er aan beide kanten af en liet ze in de glanzend witte binnenkant van het pakje vallen, trok het pakje wat verder open zodat ze naar de lichtbruine, dicht ineengevlochten shag op de bodem gleden, deed het pakje dicht, stopte het in de zak van mijn jas, die over de stoel hing, stopte het sjekkie in mijn mond en stak het aan met de vlam die geelflakkerend uit de aansteker oplaaide."'
Misschien bestaan er lezers die hiervan houden. Ik ben geen van hen.
Lees verder op:
http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2012/11/25/ambitieuze-literatuur-vader-en-liefde-van-karl-ove-knausg-rd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten