Wat vonden we ervan?
Hanna en Saskia vinden het “niks”. Zij konden zich er niet veel bij voorstellen en vinden de weduwe ook geen aardige vrouw. De anderen waren er wel over te spreken.
Over het algemeen misten we wel verdieping. De verhaallijn verloopt wat rommelig. En de beloofde ingenieuze plot van de zijflappen valt behoorlijk tegen. De enthousiaste bewoordingen van de Engelse kranten op de achterflap, daar konden wij ons ook niet echt in vinden.
Toch zitten er wel aardige elementen in. De angst, depressies, ontreddering waar de weduwe mee te maken krijgt, worden mooi beschreven. De wandeltochten door de streek geven een aardig beeld van de streek en gebruikt de weduwe om na te denken over wat er met haar aan de hand is en wat haar bezig houdt. Duidelijk komt naar voren, dat de relatie met haar echtgenoot niet echt rooskleurig was en de manier waarop ze over hem sprak was niet echt liefhebbend.
De culturele interesses van de weduwe worden aardig beschreven door o.a. de belangstelling voor de schilderijen van Holbein te beschrijven via de aankoop van een boek in de plaatselijke boekwinkel.
Haar zoektocht naar een misstap van haar echtgenoot, die eindigt in de vondst van haar eigen liefdesbrieven, die hij altijd bewaard heeft. Deze zoektocht is ingegeven door haar eigen “misstap” van 20 jaar geleden. En die haar uiteindelijk ook naar deze plek gebracht heeft. De zoektocht naar haar ex-minnaar riep ook wel wat vragen op. Waarom? We hebben er niet echt een antwoord op gevonden. Zelf zegt ze er over: ik wilde hem alleen maar even zien. Dat zou haar troost gegeven hebben.
De humor komen we wel tegen af en toe. Maar niet iedereen is het hier mee eens.
We vroegen ons ook nog af, waarom een man een dergelijk boek schrijft over een vrouw. En hoe kan hij zich zo goed verplaatsen in een vrouw? Wel is opgemerkt dat je toch af en toe kan merken dat het door een man is geschreven door de manier waarop er over bepaalde zaken wordt geschreven.
We hebben toch nog wel uitgebreid over het boek gesproken. Het heeft gezorgd voor gespreksstof over levensvragen. Er is gesproken over de dood en rouwverwerking. Hoe zou je jezelf voelen in zo’n situatie? Wat zou je zelf doen?
Nog een bijzonderheid over deze bijeenkomst: we waren voor het eerst allemaal aanwezig. Helaas is de foto niet gemaakt. Volgende keer dus weer allemaal aanwezig? Bij Hanna.
De keuze van Hanna is: Kader Abdolah Spijkerschrift
